Ervaringen van onze helden

Ik ben begonnen op de labour ward (bevallingskamers). Maandag was de eerste dag en vroegen ze of ik al wel eens een bevalling had meegemaakt, dus ik zei nee. Ik heb er die dag wel een paar gezien en wat bijzonder om het mee te maken.

Hee! Sofie, dat is wie ik ben. Afrika, dat is waar ik altijd van droomde. Vrijwillig wereldwijd, de organisatie die mijn dromen deed uitkomen. Ik koos ik ervoor om mijn afstudeerproject voor mijn bachelor-opleiding opvoedster in Ghana uit te werken. Eenmaal in Ghana was het van dag 1 tot dag 106 een fantastische ervaring! Daarom besloot ik om in de zomer terug te gaan en te werken op het zomerproject van de Kidz Active School. Ik kan jullie nooit alle avonturen vertellen die ik daar beleefd heb, maar ik probeer het lekker toch met deze kleine samenvatting!

Met Vrijwillig Wereldwijd krijg je de kans om goed begeleid en met veel eigen inbreng aan vrijwilligerswerk te doen. In vergelijking met vele andere mensen ter wereld leef ik in luxe: ik heb eten en drinken, een woonplaats, ik ben naar school geweest, kan kledij kopen. De enige reden waarom dat zo is, is omdat ik het geluk heb in België geboren te zijn en niet in een derdewereldland. Vrijwilligerswerk gaan doen, was voor mij een logisch gevolg uit deze vaststelling; ik wou mensen helpen die enkel en alleen omdat ze op een andere plaats ter wereld geboren zijn, minder kansen krijgen dan mij. Daarnaast was ik ook enorm nieuwsgierig om te ervaren hoe het dagdagelijkse leven er aan toe gaat in een totaal andere cultuur.

Mijn naam is Agnetha, ik ben 26 jaar oud en studeer Geneeskunde. Dit jaar heb ik mijn bachelor afgerond en omdat ik nog wat maanden vrij ben voordat mijn coschappen starten leek het me een goed idee om nog een mooie buitenland ervaring op te doen. Mijn keuze viel op Ghana en uiteraard wilde ik graag in een ziekenhuis aan de slag. Ik heb 3 weken vrijwilligerswerk gedaan in het 'West Hospital' in Tamale en daarna heb ik nog 2 weken samen met mijn vriend rondgereisd in Ghana een echte aanrader!

Hoi, ik ben Mirte, nu 20 jaar oud en ik heb nu twee keer het geweldige land Ghana mogen bezoeken en beleven. De eerste keer vertrok ik met mijn 17 jaar ‘levenservaring’ voor drie maanden richting Ghana. Ik nam een tussenjaar na de HAVO om te werken en om naar Afrika te gaan. Ik heb hier een geweldige tijd gehad. De eerste week hadden we een introductie week met de grote groep vrijwilligers, dit was erg gezellig!

Ik wilde reizen, een andere cultuur meemaken, meer van de wereld zien maar wel iets te doen hebben en mogelijk nog iets toevoegen. Ook voor mijn cv moest het een toevoeging zijn en natuurlijk is vrijwilligerswerk dat, maar daarnaast ging ik ook de uitbreiding van de school begeleiden, wat gezien mijn opleiding goed aansloot. Omdat dat niet genoeg was voor hele dagen, ging ik ook het bestaande deel onderhouden.

Mijn ervaring in Iringa is enorm positief geweest. Je leert zo veel nieuwe mensen kennen, ziet zo veel van een andere cultuur, krijgt de mogelijkheid om met lokale mensen om te gaan in hun dagelijkse bezigheden, krijgt enorm veel blijdschap en plezier terug van de projecten en je ziet enorm veel van het land.

Hii! Wij zijn Dahnée, Lauren en Michelle. Wij hebben ons eigen project opgezet in Tanzania. Vanuit school zijn wij 6 weken naar het prachtige Tanzania gegaan om ons te laten inspireren door de prachtige cultuur. Dit hebben wij gedaan door het geven en nemen van danslessen.

Hey Daan! Het gaat prima hier, leuk om weer even van je te horen. Ik heb het onwijs naar m’n zin hier😃en ja ik kan zeker een stukje voor jullie schrijven. Ik stuur het je zo snel mogelijk op. Begin februari ben ik naar Iringa in Tanzania vertrokken waar ik inmiddels al meer dan twee maanden woon. Het zou m’n eerste keer in Afrika worden en ik wist niet goed wat ik moest verwachten.

Eind oktober vertrok ik naar Tanzania. Het was de eerste keer dat ik de westerse wereld verliet in m’n eentje. Ik had totaal geen idee wat ik kon verwachten en ik vond het ook echt ongelooflijk eng. Op het moment dat ik het vliegveld uitliep merkte ik meteen dat alles anders was; de temperatuur, de geur, de lucht en het beste; niemand liep met een mondkapje rond.

Wij hebben een mooie tijd gehad in Iringa en missen het nu na een week al. Wij gaan nog even een maandje backpacken door Tanzania, maar hebben ontzettend genoten van onze tijd. en zouden het zo nog een keer over doen. Als je twijfelt om te gaan zouden we het je zeker aanraden!!! Wel zouden we vragen als je alleen gaat of er andere vrijwilligers zijn, want dat maakt het net iets gezelliger. Enjoy!

Nadat ik de opleiding Pedagogiek had afgerond, besloot ik om 4 weken vrijwilligerswerk te gaan doen op Zanzibar! Even ertussenuit voordat ik met het echte werkleven in Nederland begon en wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Na een druk afstudeerjaar vond ik het heerlijk om even alles in Nederland achter te laten en in een compleet andere omgeving te komen.

Vanaf het moment dat ik voet zette op Tanzaniaanse bodem, totdat ik weer in het vliegtuig naar huis zat, heb ik genoten van dit avontuur in een compleet andere cultuur. Via Vrijwillig Wereldwijd kwam ik in aanraking met het mooie project op Zanzibar ‘dagbesteding voor kinderen met een beperking’ en dat op een prachtig eiland.

Hoe ben ik erop gekomen om vrijwilligerswerk te doen in het buitenland? Nou dat zou ik jullie eens vertellen. Het begon allemaal toen ik nog op school zat. Er werd mij toen verteld dat ik 20 weken stage zou kunnen lopen in Spanje. Helaas is dit niet doorgegaan en ben ik zelf op onderzoek uitgegaan, want het bleef maar door mijn hoofd spoken.

Aan het begin heb ik heel bewust gekozen voor vier weken, omdat ik al mijn hele leven last heb van heimwee. Heimwee heb ik niet gehad tijdens het project en voor mij waren de vier weken dan ook veel te kort. Met tranen in mijn ogen heb ik afscheid genomen en mijzelf de belofte gemaakt dat ik ooit nog eens terugkom op dit prachtige project.

Na het vertrouwen een beetje te hebben gewonnen bij deze kinderen, hadden zij elke dag net zoveel zin in de les als ik! Juist op zo’n plek kreeg ik het gevoel dat ik echt iets kon betekenen en een verschil kon maken, al is dat misschien maar een klein verschil. Mijn advies bij twijfel? Gewoon gaan en al het moois van het eiland en natuurlijk van het project ontdekken!!

Indonesië, voor mij het land waar mijn vader geboren is, waar ik al eens eerder doorheen was gereisd, en nu het land waar ik een heel nieuwe ervaring ging opdoen:vrijwilligerswerk in het buitenland.

Ik ben vrijwilligers werk gaan doen omdat ik na het behalen van mijn havo diploma een tussenjaartje wilde gaan houden. Ik houd van reizen en het helpen van mens en dier, en omdat ik niet het hele jaar bij mijn bijbaantje wilde gaan werken besloot ik vrijwilligers werk te gaan doen.

Het project gelooft dat kinderen het beste af zijn bij hun eigen familie. De armere gezinnen hebben geen geld voor de kleuterschool en daarom worden de kinderen vaak ingezet als bedelaars. Daarnaast worden kinderen niet aangenomen op de basisschool als ze niet kunnen lezen/schrijven.

Vrijwilligerswerk in het adembenemende land, Nepal. Na veel voorbereidingen, ging ik vol enthousiasme en nieuwsgierigheid aan mijn reis beginnen. Azië, voor mij een nieuw continent en voor het eerst lesgeven.

Stap in een wereld van avontuur en betekenis als vrijwilliger in het adembenemende Nepal, gebaseerd op mijn eigen onvergetelijke ervaringen! Bij aankomst word je begroet door de warmte en gastvrijheid van Kamal en zijn familie, waar humor en respect hand in hand gaan. Ik verbleef in hun gastgezin, waar elke maaltijd een feest van smaken was, vooral de heerlijke Dhal Bat die ik nu nog steeds mis.

4 februari was het zo ver! Na een half jaar sparen en werken ging ik eindelijk op weg naar Azië. Na een lange reis, wat taxiproblemen en slepen met kilo's bagage, was ik dan eindelijk in Kathmandu. Daar mocht ik meteen al naar een bruiloft, en ben ik rondgeleid door een Nepalese familie.

Ik heb 5 weken in Sri Lanka gezeten, waarvan ik 3 weken dit project op de kleuterschool heb gedaan (en 2 weken gereisd). Ik kreeg hier best veel vrijheid en kon echt meedraaien in de lessen. We zongen liedjes en leerden de kinderen dingen zoals het alfabet en de cijfers.

3 januari vloog ik naar Sri Lanka waar ik 7 januari ben gestart bij het project. Ik heb uiteindelijk acht weken meegedraaid. Tijdens deze periode heb ik, samen met andere vrijwilligers, meerdere activiteiten gedaan per week. Wij keken naar leuke thema’s en daarbij passende activiteiten, maakten een verslag hiervan en stuurden dit door naar de coördinator. Zijn vertaalde dit dan voor de juf. Per week deden wij er ongeveer drie: een liedje/dans, creatieve en een soort gym activiteit. De teachers en de kinderen reageerden hier erg goed op.

Hi guys, mijn naam is Damian Nieuwenhuis en ik ben 17 jaar oud. Ik ben 2 keer eerder met vrijwillig wereldwijd mee geweest met de jongerenreizen en heb dit jaar besloten om zelf voor 4 weken naar Sri Lanka te gaan.

Beiden wilden we graag een keer anders reizen, een andere cultuur leren kennen, locale mensen ontmoeten en ons inzetten voor hen. Het zou een moeder-dochter avontuur worden. Met Zoé haar uitgesproken interesse in audio-visuele technieken en mijn apparatuur, boden we aan om voor vrijwillig wereldwijd locale projecten te filmen in Sri Lanka.

De afgelopen drie weken heb ik samen met twee vriendinnen deelgenomen aan het combinatieproject schildpadden en educatie. Als eerst wil ik vertellen dat dit een onwijs leuke ervaring was die ik iedereen zou aanraden. De combinatie tussen de schildpadden en de scholen is erg afwisselend en dit maakt het vooral heel leuk.

Dit was mijn eerste verre reis – op 5 dagen New York met m’n familie na – buiten Europa. Kon niet wachten om eindelijk te gaan!

3 weken brachten Cara en ik door in het vissersdorpje op Sumatra. We leerden iedereen van het project kennen, deze mensen zorgden er elke dag weer voor dat we niks te kort kwamen en het naar onze zin hadden. Dit met uitstapjes om wat meer van Sumatra te zien, elke avond live muziek en lekker eten.

Dat jij mijn ervaring op de Vrijwillig Wereldwijd website aan het lezen bent geeft waarschijnlijk al aan dat je geïnteresseerd bent in vrijwilligerswerk doen! Waarschijnlijk heb je nog een hoop vragen die beantwoord moeten worden. Met welke organisatie ga ik? En naar welk project kan ik nou het beste gaan? Misschien dat mijn ervaring je een beetje kan helpen!

In oktober 2018 ging ik voor het eerst in 52 jaar alleen op reis. Ik begon mijn reis met twee weken vrijwilligerswerk in Thailand. Het was een geweldige ervaring! Allereerst werd ik hartelijk ontvangen door de projectmanager Raimund, zijn vrouw, hun kinderen en natuurlijk niet te vergeten oma en opa. Ze hebben me vanaf dag één alles verteld en laten zien over hun organisatie en het leven op het platteland.

Ik ben 6 maanden solo gaan reizen door Zuid-Oost Azië. Omdat ik het best spannend vond om alleen te gaan besloot ik dat ik eerst 2 maanden vrijwilligerswerk wilde gaan doen.

Na lang nadenken heb ik ervoor gekozen om naar Guatemala te gaan, een wat onbekender land maar wel het land waarvan mijn gevoel zei dat ik erheen moest gaan. Na op internet gezocht te hebben kwam ik bij Vrijwillig Wereldwijd uit, waar ik een gesprek mee heb gepland om meer informatie te krijgen.

Van 28 augustus tot 30 september heb ik in Guatemala gezeten om vrijwilligerswerk te doen. De eerste 2 dagen heb ik doorgebracht in Antigua en ben daarna naar het project gebracht. In het begin moest ik heel erg wennen omdat het heel anders was dan mijn leventje in Nederland

Ik heb mij aangesloten bij het naschoolse opvang project in Guatemala. Dit project is een organisatie die kinderen na schoolse activiteiten en begeleiding biedt. Het ligt in een wijk net buiten het centrum van Xela. Zodra je de opvang binnenloopt voel je je welkom!

Ik ben als 25 jarige student naar Peru gegaan met vrijwillig wereldwijd. Het was door mijn minor, global development issues dat ik een derde wereldland kon gaan bezoeken om mijn stage te halen. De keuze hiervoor was mij als snel duidelijk. Ik wilde naar Peru. Dit omdat Zuid-Amerika mij enorm aanspreekt, en ik de Spaanse taal wilde leren.

Ik ben ontzettend dankbaar voor deze mooie en leerzame ervaring op een plek waar vrijwilligers hard nodig zijn om de kinderen net dat extra beetje aandacht, hulp en liefde te geven.

Nu zit ik weer thuis lekker warm met een dekentje op de bank. Maar vorige week lag ik nog in mijn bikini in de zon van het prachtige Suriname te genieten en nog even ontspannen voordat ik weer naar stage moest. Daar had ik alle tijd voor want stage begint pas om half twee waardoor je voor dat je er heen gaat in alle rust kan opstaan, boodschappen kan doen en naar de markt kan gaan zodat je dat niet meer in de avond hoeft te doen.

Heyy, ik ben Luna te Pas 19 jaar. Ik zit hier thuis op de bank met een dikke deken over m,n benen. Want al is het hier nu ook wel koud, voor mij is het extra koud. Van ruim 8 weken 36 graden in de Surinaamse zon, stond ik drie weken geleden weer op de koude Hollandse bodem.

Samen met een team van 5 vaste werkers zorgde je er voor dat de kinderen een fijne plek hebben om te verblijven. Ook werd er op speelse wijze gepraat over hoe de achtergestelde community zich kan aanpassen aan een vooruitgaande samenleving. Dit gebeurde vooral met de oudere jongeren die in de middag komen. De diversiteit van de activiteiten maakt het werk leuk. Er is een hele relaxte sfeer en je wordt nergens toe gedwongen.

Ik ben net terug van mijn reis naar Zuid-Afrika en ik vond het wel even leuk om nog wat van mij te laten horen. De afgelopen drie maanden waren namelijk fantastisch. De eerste twee weken werd er samen met de begeleiding van het project gekeken naar de opties van de projecten en zo kon ik gelijk bij een groep Nederlandse studenten aansluiten.

Mijn ouders zwaaien mij uit in de luchthaven. Ik, met tranen in de ogen en knikkende knieën, maar tegelijk zo enthousiast om mijn grote avontuur aan te gaan. Ik was nog nooit alleen buiten Europa geweest en vond het uiteraard enorm spannend. Hoewel ik al maanden bezig was om me voor te bereiden, kwamen nu pas al de vragen in mij op. Waarom wou ik dit nu weer doen? Wat stond mij te wachten? Wat als de mensen niet leuk zouden zijn?

Mijn verblijf in Port Elisabeth (PE), Zuid-Afrika begon op donderdag 12 april. Ik werd van de luchthaven opgehaald door mensen van de organisatie en naar het huis gebracht waar ik de komende 6 weken zou verblijven. In tegenstelling tot mijn twee vorige projecten verblijf ik niet in een gastgezin maar in een vrijwilligershuis. In het huis wonen al 13 andere vrijwilligers uit België en Nederland.

Mijn moeder houdt niet zo van verre reizen maken, mijn vader wel maar die vindt het leuk om dan een luxe vakantie te hebben en de toerist uit te hangen. Ik was heel nieuwsgierig naar hoe het zou zijn als je midden tussen de bevolking zou zitten. Ook was ik benieuwd wat je allemaal kunt doen in een land als Ghana qua vrijwilligerswerk.

Na maandenlange voorbereidingen, was eindelijk D-day aangebroken. Vroeg in de morgen moesten we ons in de centrale ontvangsthal op Schiphol verzamelen om vervolgens met een groep van 17 meiden 1 jongen en 2 begeleiders te vertrekken naar onze eerste bestemming, Tanzania

Uitgeput, stinkend naar zweet, maar stijf van de spanning en vol adrenaline zit ik samen met 7 (nu nog) vreemde meiden in een busje aan de andere kant van de wereld. Terwijl Ed Sheeran met ‘’Shape of You’’ keihard door de speakers schalt, en wij fanatiek meezingen, rijd de chaufeur kriskras door het drukke verkeer om ons – godzijdank heelhuids – naar de eerste slaapplek te brengen. Met de bloemenkrans om mijn nek waarmee we op het vliegveld warm ontvangen werden, kijk ik uit het raam en denk bij mezelf; dit is nog maar het begin van een nu al wild avontuur.

Ben jij klaar voor een onvergetelijk avontuur op het prachtige eiland Chios? In mei 2024 verzorgde ik twee weken lang de honden in een charmant hondenproject, midden in de rust van de natuur. Van vroege ochtenden vol knuffels en wandelingen naar een waterval, tot het leren vertrouwen winnen van de lieve honden. Ervaar het echte Griekse leven, geniet van de schoonheid van het eiland en ontmoet onverwachte bezoekers zoals een balkende ezel of een nieuwsgierige vos. Een unieke kans om jezelf onder te dompelen in dit bijzondere project én de cultuur van Chios!

Jessie ging naar Ghana met een koffer vol EHBO-spullen en een hoofd vol vragen – en kwam terug met een hart vol verhalen. Ze hielp kinderen aan infuusjes, speelde onder mangobomen en ontdekte dat honing prima werkt als zalf (ja, echt). Ze maakte impact, werd kindermagneet en veranderde tussen de pleisters en knuffels ook nog het ziekenhuissysteem een béétje. Ghana liet haar niet meer los – en dit verhaal jou waarschijnlijk ook niet.

Moeder-dochteruitjes zijn meestal dagjes sauna of high tea. Wij dachten: doe eens gek, we gaan samen naar Ghana! EHBO-les van Bash (die dus wéét wat hij doet), hilarische busritten met foute films, en verwondering op elke straathoek. Van wondverzorging met blauwe inkt tot kleuterkusjes in de crèche – het was anders, magisch en compleet niet uit te leggen aan de keukentafel thuis. Maar oh, wat was het bijzonder.