Mijn eerste bestemming: Nepal.

14 februari was het zo ver! Na een half jaar sparen en werken ging ik eindelijk op weg naar Azië.

Na een lange reis, wat taxiproblemen en slepen met kilo's bagage, was ik dan eindelijk in Kathmandu. Daar mocht ik meteen al naar een bruiloft, en ben ik rondgeleid door een Nepalese familie. Ik was er samen met een andere vrijwilligster: Barbara. En volgens mij hebben we beide erg genoten! Ik ging de volgende dag meteen het project bezoeken.

De dag erna bezocht ik de school. De kindjes waren super enthousiast, en ondanks de taalbarrière kwam ik met de kleine Nepalese woordjes die ik kon, de kleine Engelse woordjes die zij konden, en een hoop handgebaren, een redelijk eind op weg! Ik heb kaartjes gemaakt met dieren erop, en ook kaartjes met lichaamsdelen erop, waar ik op de achterkant de Engelse betekenis schreef. Ook heb ik galgje met ze gedaan, (vonden ze geweldig!) Tellen door middel van klapspelletjes, Engelse zinnen met gaten waar ze woordjes moesten invullen, rekenoefeningetjes, etc. Etc. Etc. Het was erg leuk, en omdat de juf vaak in haar kamertje ging zitten was ik echt alleen met de kinderen, waardoor ik me echt nuttig voelde en met ze aan de slag kon. (Af en toe was dat natuurlijk wel lastig; op een gegeven moment zat ik met 20 schreeuwende, rennende kindjes, en een juf die zich nergens mee bemoeit...).

Je merkt wel dat de cultuur op school echt anders is dan bij ons. De juf zat bv. Heel vaak gewoon op haar mobiel tijdens de les. Of als ik iets aan het uitleggen was riep de juf opeens: 'picture! Picture!' en dan wou ze dat ik foto's maakte van de kinderen. (Waardoor de kinderen weer heerlijk afgeleid waren na dat ik ze net stil had hahaha). En dan heb je nog het feit dat kinderen hier geslagen worden. En dat voorbeeld nemen de kinderen over: zodra er een discussie is pakken de kindjes zelf al de bezem, of een potlood, etc. Maar ja, dat is de cultuur dan maar weer...

Ik heb in ieder geval een superleuke en leerzame tijd gehad bij het project, en ik zou het echt iedereen aanraden! Wel moet ik je waarschuwen dat je open moet staan voor allerlei situaties; het is nooit hetzelfde zoals het op de site of in brochures wordt verteld. En dat kan ook niet, want in Nepal verandert alles ook weer haha. Het kan zo zijn dat je project heel anders uitpakt dan je dacht. Maar door goed te vertellen wat je wil kom je uiteindelijk zeker op een goede plek terecht. Dus ik zou zeggen: pak je koffers alvast en meld je aan! Echt een onvergetelijke ervaring!

Vrijwillig wereldwijd is een relatief goedkope, eerlijke organisatie met mensen die je oprecht willen helpen. Bovendien zijn volgens mij alle projecten geweldig, dus doen!

~ Emma ~