De afgelopen 7 weken heb ik vrijwilligerswerk gedaan in Suriname op het project voor Blinden en slechtzienden in Paramaribo. Als ik terugkijk op deze weken heb ik zo ontzettend veel gezien, gedaan en beleefd! Ik ga proberen jullie even in het kort mee te nemen in mijn vrijwilligerswerk daar.

Ik werkte 2 dagen op de Louis Braille School, een basisschool voor blinde en slechtziende kinderen. Op dit moment zijn er twaalf leerlingen die verspreid zijn over twee klassen. Als vrijwilliger liep ik tijdens deze dagen mee in de klas en was ik vooral bezig met spelletjes doen, liedjes zingen en kleine leeropdrachtjes uitleggen in de onderbouw en spelling/rekenen/taal opdrachten uitleggen en samen maken in de bovenbouw. Naast de standaard vakken zoals spelling krijgen beide klassen ook ADL, gaan ze naar de mediatheek en hebben ze ICT. Bij ADL leren ze vaardigheden uit het dagelijks leven, zoals welke verschillende soorten lepels er allemaal zijn, hoe je een handdoek opvouwt en wat het verschil is tussen glazen, mokken en bekers. Bij ICT kijken ze Nederlandse of Surinaamse leerzame kinderprogramma’s op de computer.

Vooral de manier van onderwijs geven, vond ik erg bijzonder. Het tempo van lesgeven ligt erg laag, waardoor de kinderen ook relatief weinig leren op een dag. Bovendien duurt een schooldag maar van 8 uur tot 13 uur. De afgelopen weken was het zelfs maar tot 12 uur, omdat het zo warm was in Paramaribo. Ze gebruiken Nederlandse lesmethodes die gemaakt zijn voor kinderen die wel kunnen zien, waardoor de juffen erg creatief moeten zijn in het behandelen van deze lesstof.

De andere twee werkdagen was ik werkzaam bij de AOB (Ambulante Onderwijskundige Begeleiding). Dit is gedurende de gehele periode helaas niet van de grond gekomen. Er was steeds geen werk voor me, maar vier dagen per week op de school mocht helaas niet. Door inspanning van de contactpersoon van Vrijwillig Wereldwijd in Suriname kon dit in mijn laatste week eindelijk wel, maar helaas was de school toen volledig gesloten door een grote staking.

De afgelopen weken heb ik de kinderen op de school leren kennen, een band met ze mogen opbouwen, met ze gewerkt, met en vooral van ze geleerd, maar ze ook zien worstelen met hun beperking. Dit ging vaak gepaard met vallen en opstaan. Het is fijn voor ze om op een school te zitten met ‘lotgenootjes’, maar toch zijn ze vaak eenzaam en hebben ze hulp nodig met bijvoorbeeld de weg vinden, hun tas sluiten of het leren zelf en daar kom jij als vrijwilliger om de hoek kijken!

Ik ben ontzettend dankbaar voor deze mooie en leerzame ervaring op een plek waar vrijwilligers hard nodig zijn om de kinderen net dat extra beetje aandacht, hulp en liefde te geven.

~ Aline ~