Vrijwilligerswerk in het adembenemende land, Nepal. Na veel voorbereidingen, ging ik vol enthousiasme en nieuwsgierigheid aan mijn reis beginnen. Azië, voor mij een nieuw continent en voor het eerst lesgeven. In juli ben ik vertrokken naar Nepal waar ik een bijzondere ervaring heb gehad. Ik heb een maand geholpen en lessen gegeven op het basisschool project in Kathmandu.

Na aankomst op het vliegveld werd ik door mijn gastgezin opgewacht en werd ik warm verwelkomd in de Homestay in Kathmandu. Hoewel ik wel moest wennen aan de temperatuur, cultuurverschillen en het tijdsverschil, voelde ik me vrij snel thuis. Bij een gastgezin verblijven is ook een goede manier om wat van de cultuur te leren. Ook heb ik veel activiteiten met het gastgezin ondernomen. De familieleden zijn erg vriendelijk en zorgen goed voor je. Bovendien staan ze altijd voor je klaar als je hulp nodig hebt. Dit gaf een erg veilig en prettig gevoel.

De basisschool is vlak bij Thamel gelegen, het toeristische deel van Kathmandu, maar ook dichtbij andere bezienswaardigheden zoals de Durbar Square. De school bestaat uit circa 150 leerlingen die verdeeld zijn over negen groepen waarvan één kleuterklas. Een normale schooldag begint rond 09:45 en eindigt rond 16:00. ’s Ochtends staan de leerlingen netjes opgesteld in rijen waarbij een soort rek- en strekoefeningen worden gedaan en vervolgens wordt het Nepalese volkslied gezongen uit volle borst. Ik vond dit erg speciaal en mooi om te zien. Het gaat er allemaal zo anders, maar zo aandoenlijk. Je merkt dat de school bekend is met vrijwilligers. Ze ontvangen je open en gastvrij.

In deze periode was ik de enige vrijwilliger. Het lesgeven was voor mij niet altijd even makkelijk. Ik moest zelf nog wel ontdekken op welke manier ik les moest geven, want ik doe een totaal andere studie, namelijk chemie. Ik werd voor een klas gezet waar ze mij nodig hadden. Vooral in het begin was het voor mij niet altijd even duidelijk wat mij te wachten stond. Ik heb met name Engelse lessen en Science lessen gegeven. Meestal aan groep één. In deze klas zijn de kinderen vier tot tien jaar oud en konden minder goed Engels verstaan. De taalbarrière maakte het communiceren en het overbrengen van de lesstof dan soms wel lastig. Er werd veel gecommuniceerd met behulp van gebaren, tekeningen of een lokale lerares vertaalde het naar het Nepalees.

Ondanks de taalbarrière heb ik mijn best gedaan om zoveel mogelijk een bijdrage te leveren aan de school. Ik heb posters voor elke klas gemaakt met daarop alle bio data en een foto van elke leerling. Ook heb ik een aantal spullen aan de school gedoneerd, onder andere basisvoorzieningen: schriften en schrijfgerei. Daarnaast heb ik de school twee keyboards gegeven. Ik heb daarmee ook pianolessen gegeven aan de oudere leerlingen. Het geven van muzieklessen valt erg in de smaak bij de kinderen. Ook mandala’s inkleuren en tekenen vonden ze geweldig!

Na vier bijzondere weken, was het einde in zicht. Het afscheid was zo dierbaar, aangrijpend en verliep volgens een vast ritueel op het dak van de school. Ik kreeg een tika op mijn voorhoofd en er werden kransen omgedaan bestaande uit aaneengeregen Afrikaantjes. De zelfgemaakte knutselwerkjes en tekeningen van al deze lieve kinderen werden aan mij gegeven. Na afloop werd er nog gedanst en op die manier echt afscheid genomen. Dit was ontroerend! Het was een ervaring om nooit meer te vergeten en ik zal tevreden terugkijken op wat ik heb bij kunnen dragen! Ook heb ik veel van deze ervaring geleerd zowel op persoonlijk als professioneel vlak.

Nepal is een kleurrijk land waar een sterke cultuur heerst en beschikt over een divers landschap. Kathmandu is de hoofdstad en is een erg drukke, stoffige stad met veel uitlaatgassen. Ik vond het bijzonder om te zien hoeveel mensen geld of andere bezittingen doneren aan heilige plekken zoals tempels, terwijl ze eigenlijk niet breed hebben.

De organisatie Vrijwillig Wereldwijd is erg behulpzaam, goed bereikbaar en proberen zo snel mogelijk al je vragen te beantwoorden. Hetzelfde geldt voor de contactpersoon in Nepal. Daarnaast waren de trainingen van erg van belang en ook voor het opdoen van ideeën van andere ervaren vrijwilligers.

Ik had ervoor nog nooit eerder vrijwilligerswerk gedaan, maar het is echt aan te raden. De mensen in het land zijn er zo dankbaar, met alles! Je gaat er met een goede intentie heen en dat waardeert de lokale bevolking altijd. Wie van uitdagingen houdt, moet dit zeker een keer ondernemen!

Samengevat, was het een geweldige, indrukwekkende, leerzame, maar ook intensieve periode dat mij altijd bij zal blijven!

~ Liefs, Akkelien ~