Op 3 januari was het eindelijk zo ver om samen het vliegtuig in te stappen naar Tanzania. Eindelijk konden we Nederland verlaten. Bij aankomst onderging ik (Qinn) toch best een cultuurshock, ik had van te voren geen verwachtingen maar het voelde heel anders vanaf moment èèn.

We gingen naar het hotel en vertrokken de volgende ochtend vroeg per bus naar Iringa. Wat gelijk al een waanzinnig tocht is, zoveel mooie natuur en zo anders dan dat we in Nederland gewend zijn. Aangekomen in Iringa sliepen we 2 nachtjes in een hotel om ons vervolgens te mogen settelen in het vrijwilligershuis als eerste na een periode van weinig vrijwilligers.

Na onze eerste week was de schoolvakantie afgelopen en konden we gaan beginnen aan het vrijwilligerswerk. De eerste 3 weken zaten we op een dagopvang/kleuterschool waar we te maken kregen met een hele andere manier van lesgeven. Op een gegeven moment merkte we dat we ons daar niet heel veel meer konden doen. We zijn toen het gesprek aangegaan met Bovan om te wisselen van project. Dat was helemaal geen probleem en we konden dan ook de week daarna meteen beginnen bij een andere school. Voor het eerste centre hebben we een observatie brief geschreven, wat voor onszelf heel leerzaam was en voor het centre hopelijk ook.

Doordat het zo leuk was op het project en met de andere vrijwilligers hebben we zelfs een weekje verlengd.

Week 5 begonnen we op de nieuwe school, waar ook wat special need kinderen zaten. Hierdoor voelde we ons gelijk veel nuttiger en op onze plek, want we konden de teachers wat verlichting geven. De leraressen waren echt super leuke mensen, we hebben veel met ze gekletst, gelachen en gezongen. Doordat iedereen (inclusief de kids) beter Engels konden spreken was het ook heel leuk. We konden echt een dialoog aangaan, waardoor zij nog beter Engels konden leren praten. Doordat het zo leuk was op het project en met de andere vrijwilligers hebben we zelfs een weekje verlengd.

Uiteindelijk kwamen er steeds meer vrijwilligers in het huis en werd het steeds gezelliger.

In onze eerste 5,5 week waren vooral veel met ze tweetjes als we vrij waren. De eerste week was het heel gezellig met Aafke en Babette. Toen hun weg gingen waren we vooral op elkaar aangewezen, maar daardoor zijn we wel meer op gaan trekken met de lokale bevolking! En toen Aafke weer terugkwam was het ook weer super gezellig! Uiteindelijk kwamen er steeds meer vrijwilligers in het huis en werd het steeds gezelliger. Doordat iedereen dezelfde intentie heeft is het gelijk met iedereen gezellig, dus je hoeft zeker niet bang te zijn dat je het niet kan vinden met de andere vrijwilligers. Het maakt juist alles nog veel gezelliger en leuker dan het al is.

Wij hebben een mooie tijd gehad in Iringa en missen het nu na een week al. Wij gaan nog even een maandje backpacken door Tanzania, maar hebben ontzettend genoten van onze tijd.  en zouden het zo nog een keer over doen.

Als je twijfelt om te gaan zouden we het je zeker aanraden!!! Wel zouden we vragen als je alleen gaat of er andere vrijwilligers zijn, want dat maakt het net iets gezelliger. Enjoy!

~ Qinn en Marthe ~