Dankzij het plan van mijn dochter Tessa om – als voorbereiding op hopelijk een studie Geneeskunde over een jaar (eerst nog haar diploma halen en ingeloot worden) – vrijwilligerswerk te doen, kwamen wij via onze zoektocht naar een eerlijke organisatie terecht bij Vrijwillig Wereldwijd.

Na alle voorbereidingen in Nederland, naast de gebruikelijke zaken zoals visum e.d., hadden we ook het plan opgevat om goederen voor de EHBO-post op school mee te nemen en een actie op te starten om geld in te zamelen voor de Kidz Active School. Op 19 juli vertrokken wij richting Ghana.

In Accra werden we opgehaald door Toontje, een superlieve en enthousiaste Belgische dame – ideaal, want wij kwamen ’s avonds aan. Na twee dagen allerlei activiteiten in en rondom Accra, vertrokken we op maandagmiddag richting Tamale. Een hele ervaring, die 13 uur durende busreis: de stoelen waren prima, we kochten onderweg wat te eten bij een straatkraam (fried rice, altijd goed), de film in de bus was hilarisch slecht en luid, de plasplaatsen spannend, en de aankomst in alle vroegte in een totaal andere wereld verrassend. En gelukkig stond daar Bash!

Gedurende de eerste dagen verbleven wij in de lodge – introductiedagen, en die waren ook echt nodig, alleen al om te kunnen acclimatiseren.

Wat een verschil: andere geluiden, geuren, mensen, omgeving, warmte – alles anders. Net alsof je in een film zit. Prachtig om dit samen met Tessa mee te maken, juist ook omdat zij het weer heel anders beleefde dan ik, en elkaars invalshoek was ontzettend verrijkend. Er was zoveel te doen en te zien, dat het heel fijn was om het samen nog even te kunnen bespreken. En dan weet je al: dit is haast niet uit te leggen thuis, want het is zo heel, heel anders.

Vrijwilligerswerk in Ghana
Tessa en ik zijn samen met Bash naar het First Aid-project gegaan, toevallig deze keer bij een ander lopend project van Vrijwillig Wereldwijd: Judah Mahama. Er waren daar veel nieuwe meisjes met wondjes. Van Bash leerden we hoe we die moesten verzorgen. Wat het blauwe in de wonden is (inkt), waardoor ze de wonden krijgen, wanneer je poeder of zalf gebruikt, en welke pleisters goed blijven zitten – en wanneer verband nodig is.

Mooi om te zien hoe Tessa alles rustig bekeek, heldere vragen stelde en zelf aan de slag ging met verzorgen. Je probeert zo steriel mogelijk te werken, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met Nederland – en toch ging het prima!

We gingen ook samen naar de Kidz Active School. Tessa hielp eerst mee op de crèche en ik ging meteen naar de EHBO-post. Alles even bekijken: wat is er, hoe gebruiken ze het, wat is hier nodig en wat is vooral volslagen overbodig. Dat kun je echt bijna niet inschatten vanuit Nederland. Ook wij hadden spullen meegenomen waarvan we achteraf dachten: hmm, die hadden beter thuis kunnen blijven.

Het helpen op de Kidz Active School was ook heel waardevol. Natuurlijk gaat alles anders dan in Nederland, dus eerst rustig kijken hoe het werkt en dan proberen mee te draaien. Het is tenslotte zo’n andere wereld. Dat voel je elke dag daar.

Maar juist doordat je meedraait in het leven van de lokale bevolking, voelt het ook al heel snel als “gewoon”. Je doet mee, je geniet ervan, je beleeft het écht van binnenuit – en dat is prachtig. En het voelt toch ook als vakantie, omdat het zo anders is en je je continu verwondert over hoe de mensen leven, hoe ze denken, hoe het zo anders kan. Een prachtige ervaring.