Ik ben begonnen op de labour ward (bevallingskamers). Maandag was de eerste dag en vroegen ze of ik al wel eens een bevalling had meegemaakt, dus ik zei nee. Ik heb er die dag wel een paar gezien en wat bijzonder om het mee te maken. In Nederland heb ik babymutsjes, sokjes en kleertje meegekregen en ik probeer als ik een bevallig mee maak deze ook te geven aan de moeder. Op een ochtend kwam ik binnen en er was weer een vrouw aan het bevallen. Na een tijdje begon ook de tweede vrouw en de verloskundige zei: 'Salaminga (witte vrouw), doe je handschoenen aan!' terwijl ik nog bezig was met een handschoen werd het kindje al geboren, bij mij in mijn handen geduwd en half op de buik van de moeder gelegd. Toen de navelstreng was doorgeknipt bracht ik het kindje naar de tafel waar het wordt nagekeken en gemeten. Ik was hier aan het mee kijken toen de verloskundige begon te roepen: 'Salaminga, kom terug want er komt er nog één aan!' Dus ik weer terug en nummer twee werd geboren, maar de moeder wist het niet dus het was echt een dubbele verrassing!

Het was een jongetje en een meisje en beide kerngezond! Dus een tweeling zien geboren worden kan ook van mijn lijstje worden gehaald. Later die week werd me gevraagd of ik al een bevalling had geleid, dus weer was mijn antwoord 'nee', maar na vandaag is daar verandering in gekomen. Er zijn vandaag veel baby's geboren en bij twee heb ik het mogen leiden. Één van de baby's heeft een hazenlip, verder zijn ze beide gezond! Ik heb zelfs bij een ook de placenta eruit mogen 'trekken', wat was dit weer bijzonder om mee te maken. Ik maak hier elke dag wel een aantal bevallingen mee en ook mocht ik zelf echt al heel veel doen. Als er hier een kindje geboren wordt, wordt later de placenta in een plastic zak gedaan. Ik heb eens navraag gedaan bij collega's en de moeders krijgen de placenta mee naar huis, zodat ze hem daar kunnen begraven! Ik vind dit wel een bizare gedachte!

Het is goed om te zien hoe goed wij het hier hebben, als je terug komt waardeer je veel meer. Ook voor je persoonlijk vlak is het goed om een keer een zelfstandige reis te maken en daar te werken.

De week daarna is er helaas ook een dood kindje geboren, het was erg heftig om te zien. Zodra het kindje wordt geboren gaat het met familie mee naar huis en die begraven het, maar de moeder ziet het daarna niet meer. Ook heeft de moeder een gewone bevalling, zonder pijnstilling, alleen kregen ze het kindje niet verder eruit dan het hoofdje. Uiteindelijk hebben we de arts erbij gekregen en die heeft met veel trekken het kindje eruit gekregen. Gelukkig zijn er deze week ook heel veel gezonde kinderen geboren en ook een aantal tweelingen! Verder had ik deze week ook nog iets anders bizars, want we hadden een moeder die moest bevallen. Toen ze mocht gaan persen wilde ze dit niet, omdat het te veel pijn deed. Ze hebben uiteindelijk haar zus erbij geroepen, maar die ging helemaal door het lint. Ze begon de vrouw te slaan en erg hard te roepen. Nu is het hier wel dat iedereen gelijk begint te roepen en te discussiëren als er iets aan de hand is, maar hier was het echt wel een tandje erger dan normaal. Ik zal niet te veel in details treden wat er verder gebeurde, maar uiteindelijk is het kindje gelukkig wel gezond geboren.

Ook ben ik een keer samen met mijn oudere zus uit mijn gastgezin naar Town geweest om stof te kopen, dus ik had tegen mijn moeder gezegd dat ik mijn kleine zusje ook wel mee wilde nemen. Nadat ze bij mij op de rug is gebonden zijn we naar Town gegaan en heb ik de stof voor mijn jurk gekocht. Deze heb ik daar laten maken. 's Avonds gingen we soms met alle vrijwilligers uit eten geweest bij chucks of Wooden, hier is het echt lekker Europees eten! Dit zijn mijn leukste en minder leuke ervaringen, maar hebben jullie wel een beeld van wat ik heb meegemaakt in Ghana.