Eind oktober vertrok ik naar Tanzania. Het was de eerste keer dat ik de westerse wereld verliet in m’n eentje. Ik had totaal geen idee wat ik kon verwachten en ik vond het ook echt ongelooflijk eng. Op het moment dat ik het vliegveld uitliep merkte ik meteen dat alles anders was; de temperatuur, de geur, de lucht en het beste; niemand liep met een mondkapje rond.

Ik heb zelf een tussenjaar en door corona had ik toch mijn twijfels of ik er iets moois van ging maken maar dat is nu al gelukt!

De dag erna vertrokken Bovan (het contactpersoon van Vrijwillig Wereldwijd in Tanzania) en ik per bus naar Iringa dat duurde wel ff maar ik had daardoor wel mooi de tijd om m’n cultuurshock te verwerken. Eenmaal aangekomen in Iringa werd ik meteen warm ontvangen door het gastgezin. Het eerste weekend zijn we meteen de kroeg in gedoken, dat deed me wel goed want dat was ook weer een tijd geleden. De eerste 3 weken vlogen voorbij op de dagopvang voor peuters en de kinder dagopvang. De kinderen op de dagopvang waren ontzettend enthousiast, en daar ben ik zelf chronisch vrolijk van geworden.

Zanzibar en de Kilimanjaro staan nog op de planning.

De verhalen die je te horen krijgt over wat die kinderen hebben meegemaakt zijn confronterend. Dat doet heel veel met je in een positieve zin. Het leukste op de projecten is toch de band die je met de mensen hier opbouwt. In het begin is het natuurlijk ff wennen maar het duurt niet lang voordat je dikke maatjes met ze bent.

In de weekenden maken Bovan en ik veel lol. Naast het feit dat we elk weekend aan de bar zitten zijn we bijvoorbeeld al op Safari geweest en zijn we naar het Malawimeer geweest. Zanzibar en de Kilimanjaro staan nog op de planning.

Ik kan iedereen aanraden om hier naar toe te komen. Ik heb zelf een tussenjaar en door corona had ik toch mijn twijfels of ik er iets moois van ging maken maar dat is nu al gelukt, het duurde namelijk 1 week en toen was ik al helemaal vergeten wat het coronavirus ook alweer was.

~ Frits ~