Na het afronden van mijn studie vond ik dat het tijd was om mijn dromen na te jagen. Een jaar lang wil ik alles ondernemen wat ik eerder niet kon doen omdat ik vond dat ik andere verplichtingen had. Een van deze dingen was terug naar Tanzania en mij inzetten voor de lokale bevolking. Tijdens mijn zoektocht naar een passend project kwam ik al snel bij Vrijwillig Wereldwijd terecht. Het project op het Tanzaniaanse eiland Zanzibar trok mij direct aan en ik besloot het te gaan doen.

Met tranen in mijn ogen heb ik afscheid genomen en mijzelf de belofte gemaakt dat ik ooit nog eens terugkom op dit prachtige project.

Na maanden aftellen en voorbereiden was het op 19 oktober 2019 zo ver, ik vertrok naar Zanzibar. Mijn aankomst bij het project was open en warm. Ik voelde mij er direct thuis. De eerste dagen op de school vond ik intensief, maar gaven mij ook een hoop energie. De projectleidster Ellen heeft mij goed geholpen om door de eerste dagen heen te komen. Bij haar was er altijd ruimte voor een goed gesprek waardoor ik alle indrukken heb kunnen relativeren en verwerken. Naast het werken op de school en het ontdekken van het onwijs mooie eiland, heeft Ellen zeker mijn tijd bij haar op het project bijzonder gemaakt.

Ik vond het werken op de school heel erg leuk. In het begin is het lastig om te communiceren met de kinderen, zij spreken namelijk alleen Swahili. Binnen een paar dagen en een paar uur woordjes leren ging het communiceren al een stuk beter. Het leren van de taal was voor mij een positieve bijkomstigheid. Op het project zijn er verschillende groepen. Dit zorgt ervoor dat de werkdagen niet allemaal hetzelfde zijn en er elke dag een nieuwe uitdaging ligt. De dagen met de kinderen vlogen voorbij.

Ik heb geleerd dat ik meer moet genieten van het moment en niet alleen naar de toekomst moet kijken.

Naast het werken op het project heb ik in de weekenden ook het eiland ontdekt. Zo heb ik een weekend in Stone Town doorgebracht, heb gesnorkeld, veel witte stranden bezocht en een echte aanrader: suppen in de mangrove. Ik heb mijn ogen uitgekeken bij de prachtige natuur van het eiland.

Mijn tijd op Zanzibar heeft mij kleine stukjes van de cultuur laten zien. Hierdoor heb ik doen beseffen dat ik mij in Nederland veel te vaak, veel te druk maak om veel te kleine dingen. Ik heb geleerd dat ik meer moet genieten van het moment en niet alleen naar de toekomst moet kijken.

Na vier weken was mijn tijd op het project voorbij. Aan het begin heb ik heel bewust gekozen voor vier weken, omdat ik al mijn hele leven last heb van heimwee. Heimwee heb ik niet gehad tijdens het project en voor mij waren de vier weken dan ook veel te kort. Met tranen in mijn ogen heb ik afscheid genomen en mijzelf de belofte gemaakt dat ik ooit nog eens terugkom op dit prachtige project.

~ Dorien ~