Mijn naam is Agnetha, ik ben 26 jaar oud en studeer Geneeskunde. Dit jaar heb ik mijn bachelor afgerond en omdat ik nog wat maanden vrij ben voordat mijn coschappen starten leek het me een goed idee om nog een mooie buitenland ervaring op te doen. Mijn keuze viel op Ghana en uiteraard wilde ik graag in een ziekenhuis aan de slag. Ik heb 3 weken vrijwilligerswerk gedaan in het ‘West Hospital’ in Tamale en daarna heb ik nog 2 weken samen met mijn vriend rondgereisd in Ghana een echte aanrader!

Voor mij was het vrijwilligerswerk en het rondreizen in Ghana een prachtige ervaring en ik zou het zeker aanraden aan anderen om te gaan doen.

Zaterdagavond kwam ik aan in Accra en de eerste twee nachten heb ik bij Toontje geslapen wat erg fijn is om even te acclimatiseren. Maandag was het tijd om naar Tamale te gaan met de bus. De bus was erg comfortabel en naast mij zat een Ghanese geneeskunde student dus genoeg gespreksstof voor de reis van 12 uur. De reis ging voorspoedig en ’s avonds rond 7 uur kwam ik aan in Tamale.

In het ziekenhuis heb ik vooral op de ‘Surgical ward’ gewerkt. Ik mocht iedere ochtend de rondes doen en als de arts kwam kon ik dan overdragen wat mijn bevindingen waren en konden we samen een plan bedenken. Verder heb ik nog gewerkt op de Outpatient department en mocht ik zelfstandig consulten voeren met de patiënten, heel erg leerzaam! Omdat ik ook mijn diploma heb voor het maken van röntgenfoto’s heb ik in mijn laatste week in het ziekenhuis ook meegeholpen op de X-ray Department. Het oude Philips apparaat op de röntgenafdeling herkende ik nog van mijn opleiding en ik heb zelf ook nog wat foto’s kunnen maken. Het was al wel jaren geleden voor mij dus weer even wennen. Al met al was het ziekenhuis in Tamale een prima ziekenhuis, soms zie je helaas wel ziekten of aandoeningen die in Nederland goed behandeld zouden kunnen worden maar daar nog niet. Verder is het West hospital een overheidsziekenhuis en komt door corruptie het geld niet op de juist plek terecht en dat is dan ook te zien aan de oude apparatuur en het gebrek aan materiaal. Als je vrijwilligerswerk gaat doen in het ziekenhuis zijn ze heel blij als je wat materiaal voor hen meeneemt!

Ik heb erg veel geleerd tijdens mijn tijd in het ziekenhuis en ik ben blij dat ik uiteindelijk ook zelfstandig mocht werken. Je moet je plekje in het ziekenhuis wel veroveren en het kost wat geduld en doorzettingsvermogen om te kunnen doen wat je wilt doen, maar de aanhouder wint! Ik vond het ook super leuk om in een gastgezin te verblijven, omdat je dan echt de cultuur leert kennen. Ik heb in een modern en in een traditioneel gastgezin gezeten en het traditionele gastgezin is echt een aanrader! Het leven gaat zoveel langzamer daar, uit het werk zit je voor je hutje en speel je wat met de kinderen. Het eten koken neemt vele uren in beslag en ’s avonds na het eten praat je nog wat en speel je nog wat met de kinderen en al vrij vroeg lig je weer in je hutje om te gaan slapen. Ondertussen luisterend naar de krekeltjes, de moskee en het geritsel van een muis in het dak van je hutje. Ik vond het een prachtige ervaring.

Mijn dagelijkse fietstocht naar het ziekenhuis was ook een belevenis, alle kinderen aan de kant van de weg roepen ‘Salaminga’ (blanke vrouw) naar je en je moet uiteraard wel even gedag zeggen en het liefst ook enthousiast erbij zwaaien. Daarnaast ging er ook regelmatig een autoraampje naar beneden voor het zoveelste huwelijksaanzoek of een verzoek voor mijn telefoonnummer. Ik heb niet geteld hoeveel ik huwelijksaanzoeken ik heb gehad, maar het waren er heel veel haha. Het gaat echter nooit op een vervelende manier en je leert vanzelf om op een originele manier te reageren.

Voor mij was het vrijwilligerswerk en het rondreizen in Ghana een prachtige ervaring en ik zou het zeker aanraden aan anderen om te gaan doen. Ghana is een zeer toegankelijk en veilig land, de mensen zijn heel aardig en helpen je graag. Rondreizen is ook erg makkelijk met de vele trotro busjes die er rondrijden. Uiteraard is rondreizen in een auto met chauffeur een meer comfortabele optie, maar opeengepakt zitten in een oud Mercedes busje met naast je een kip in een plastic zakje heeft ook zo zijn charme! Een strak reisschema is dan overigens niet aan te bevelen want je moet wachten tot het busje vol zit, de wegen zijn hobbelig en een lekke band onderweg is ook geen uitzondering.

Na 5 weken Ghana zal ik de gastvrije mensen, het leven zonder tijdsdruk, de chaos en altijd herrie om je heen (moskee, kerk wat dan ook) wel heel erg gaan missen!

~ Agnetha ~